ضرب المثل مازندرانی

اتّا پیلکا ماس چنّه روغن دارنه

آسمون ونه لا هسّه زمین ونه زیر انداز

آدم بی مارو خاخر بتنه دواشه بی همسایه نتنه

آدم خارِه شه محل دله شال واشه تا مردم محلة ی دله شیر

آدم عجول یا چاه کفنه یا چاله ی دله

انه مار بخارده افعی بوه

آخرش ماست ره پَلی هدائه

آش که جا دکد ووئه همه وره انگیس زنّنه

اتا شفته یتا محله ره وسه

آش لوه سر مزه دارنه، زن نومزه سره

آفتاب و وارش، شال عروسیه

اِما بامشی خایمه که گَل بخاره

اشه ورف روز کشننه

تا تره حالی بوو، پلا لَوه خالی بوه

امساله میشکا خاینه پارسالی میشکا ره گول بزنه

او به امام ندنه، تش به یزید

او که از سر بگذره، چه یته وَجه چه صد وجه

هر کی زرده ریشه ته خیشه؟

وچه عزیزه، ادب حلا عزیزتر

وشنی کرک شو دون خو وینه

موقع کار، حسن براره؛ موقع مِزد، حسن دزده

مهمون، اول شو طلا، دوم شو نقره، سوم شو مرس، چهارم شو خرس

گدا خر بخریه

گسن هرچی لاغر واشه، شه می سر خسنه

عروس سِما بلد نیه، گنه بنه تپه چاله دارنه

شالِ بوتنه تهِ گواه کیه؟ بوته: مِ دِم

سره که طلا دنیه، مار کرگ سالاره

سگ بیتی خار وونه، آدم بیتی خار نوونه

ادامه در اینجا

و اینجا